Terapia wisceralna to metoda, która znacznie rozszerzyła możliwości fizjoterapeutów. Dzięki technikom trzewnym można pracować z dysfunkcjami narządów wewnętrznych i w ten naturalny sposób wspomagać ich leczenie podstawowe.
Na terapię wisceralną coraz częściej kierują swoich pacjentów lekarze gastrolodzy i ginekolodzy, a także pediatrzy i inni specjaliści. To wartościowy element interdyscyplinarnej współpracy w leczeniu chorób wewnętrznych, ale też czynnościowych zaburzeń, które można z powodzeniem korygować terapią trzewną.
W naszym artykule zebraliśmy kilka informacji o terapii wisceralnej: czym jest, jakie są wskazania i przeciwwskazania do jej stosowania oraz ciekawostki dotyczące pracy technikami trzewnymi. Zachęcamy do poszerzenia wiedzy o możliwościach fizjoterapii w pracy z pacjentami mającymi problemy narządowe!
Fizjoterapia wisceralna to metoda działania technikami manualnymi na funkcjonowanie narządów wewnętrznych i na ich połączenia z innymi układami i częściami ciała. Można spotkać się także z określeniem osteopatia wisceralna oraz terapia trzewna. Techniki te wzięły początek właśnie z osteopatii i stanowią jeden z trzech filarów filozofii, na której oparta jest praca osteopatyczna.
Terapia wisceralna kojarzona jest zwłaszcza z technikami w obrębie brzucha. Jako obszar połączony z przeponą, narządy jamy brzusznej są w ciągłym ruchu. Pokazuje to też połączenie pracy narządów z cyklem oddychania. Anatomicznie i funkcjonalnie, w osteopatii, jak i w wielu innych nurtach fizjoterapeutycznych, wszystkie narządy, układy i części ciała wzajemnie na siebie oddziałują. I stąd właśnie w terapii trzewnej tak wiele uwagi przykłada się do przywrócenia harmonii działania narządów, ich prawidłowego ukrwienia i dotlenienia oraz regulacji napięcia.
Techniki terapii wisceralnej dzieli się na:
Fizjoterapeuci wisceralni stosują m.in.:
Ważną częścią terapii wisceralnej jest także praca na nerwie błędnym. Pozwala ona wpływać na funkcjonowanie narządów, poprawiać komunikację trzewia-mózg, ale też regulować emocje.
A jak pacjenci odbierają techniki trzewne?
Pacjent zazwyczaj kojarzy fizjoterapię wisceralną z masowaniem, rozcieraniem lub uciskaniem określonych stref.
Na terapię wisceralną kierowani są pacjenci, u których stwierdzono:
Do przeciwwskazań do stosowania terapii trzewnej należą:
Terapię wisceralną stosuje się, aby osiągnąć:
Osteopatia wisceralna jest bardzo ciekawą formą leczenia! Czasami efekty jej stosowania zaskakują pacjentów. Jest tak na przykład wtedy, gdy po opracowaniu obszaru wątroby i pęcherzyka żółciowego mijają problemy… z barkiem. W osteopatii wisceralnej połączenie to ma bardzo duże znaczenie poprzez działanie przepon i wspólne unerwienie tego obszaru.
Kolejnym interesującym połączeniem jest ból w miednicy mniejszej (np. w okolicy jajnika) z promieniowaniem do pachwiny i uda. Dolegliwości takie często mają miejsce np. u kobiet z endometriozą, a objawy promieniujące do nogi nie zawsze od razu kojarzone są z bezpośrednią przyczyną tego problemu, a częściej z rwą udową. Opracowanie spiętych miejsc w obrębie jamy brzusznej i miednicy może pomóc zmniejszyć ból i drętwienie wewnętrznej strony uda.
Jeszcze jednym, nieco innym, lecz równie ciekawym aspektem osteopatii wisceralnej jest możliwość zastosowania jej nawet u niemowląt. Zaburzenia ssania, kolki noworodków i niemowląt – leczenie tych, fizjologicznych i naturalnych, jednak uciążliwych dysfunkcji może być wspomagane właśnie terapią trzewną. Gdy maluch rośnie, terapia wisceralna bywa przydatna w fizjoterapii dzieci z tendencją do angin i nawracających infekcji układu oddechowego.
Terapia wisceralna może być wspierana także innymi technikami. Do korzystnych połączeń należy:
W zależności od potrzeb techniki wisceralne mogą być łączone z wieloma innymi metodami fizjoterapii.
Jako jedna z najciekawszych form pracy z pacjentem – terapia wisceralna znacznie poszerza ofertę gabinetów fizjoterapeutycznych. Dzięki technikom wisceralnym fizjoterapeuci mogą być ważnym ogniwem zespołu medycznego w pracy z pacjentami internistycznymi.
Metoda ta dobrze łączy się z innymi technikami fizjoterapii. Osteopatia wisceralna i akupunktura to jedno z wartych poznania połączeń medycyny Wschodu i Zachodu – okazuje się, że nurty te mogą wzajemnie się wspomagać!
Rozszerzenie działalności o fizjoterapię w chorobach narządów wewnętrznych jest wyjątkową drogą dla terapeutów postrzegających całościowo organizm człowieka!
Bibliografia:
Masaż tajski możemy rozpatrywać jako zabieg leczniczy, mający na celu wyprowadzić osobę masowaną z patologicznego stanu, w jakim obecnie znajduje się jej organizm. Terapia ta może być również powtarzana regularnie w celach profilaktycznych – po to, by wspomóc zdrowie i utrzymać wewnętrzną równowagę organizmu pojmowanego jako psychofizyczna całość.
Praca z blizną to codzienność wielu fizjoterapeutów, a znajomość róznorodnych technik opracowania blizny konieczna jest w fizjoterapii. A metod pracy z blizną jest wiele!
Kilka ciekawostek o najczęściej stosowanych sposobach na blizny będzie w poniższym artykule – zachęcamy do zapoznania się z tematyką fizjoterapii blizn!
Techniki masażu są przydatne w pracy m.in. z pacjentami bólowymi, przeciążeniowymi i zestresowanymi. Jest to właśnie grupa osób, które najczęściej trafiają do gabinetów specjalistycznych. Dlaczego jeszcze warto zainteresować się takimi technikami?
Masaż Lomi Lomi stanowi ucztę dla ducha i ciała gdyż jest to bardzo miękki, przyjemny, głęboko relaksujący, ale jednocześnie energetyzujący masaż, którego pozytywne skutki odczuwane są od pierwszych ruchów masażysty. Ruchy wykonywane dłońmi i przedramionami są długie, posuwiste o różnej dynamice, wykonywane z lekkim naciskiem i przyjemne w odczuciu dla klienta.
Aromaterapia stanowi dziedzinę medycyny niekonwencjonalnej, która wykorzystuje lecznicze właściwości olejków eterycznych. Olejki eteryczne ze względu na swoje wyjątkowe właściwości lecznicze znane są terapeutom na całym świecie. Warto znać ich niesamowite właściwości i wspomagać w ten sposób stosowane zabiegi gabinetowe.
Nerw błędny i autonomiczny układ nerwowy to obszary, które mocno weszły do gabinetów fizjoterapeutycznych. Techniki pracy z nerwem błędnym pozwalają dotrzeć tam, gdzie objawy zgłaszane przez pacjenta wymykają się standardowej terapii manualnej i technikom pracy na tkankach miękkich